De ontdekkingsreis naar MIJN kompas
Een leven vol avontuur
Na een korte maar spannende loopbaan als verslaggever in Amsterdam en Londen, volgde ik het eerste stille fluisteren van mijn wijze zelf en zwaaide om. Eerst als vrijwilliger voor de Samaritans, een Engelse crisistelefoon, daarna als gediplomeerd counsellor om uiteindelijk uit te komen bij een master in Psychosynthese therapie.
Onderwijl kon ik mijn liefde voor het schrijven kwijt in een boek; Small Sparks of Life en in artikelen, gedichten en songs over het mens zijn.
Ik woonde dertig jaar in het buitenland en kwam een paar jaar geleden terug in Nederland. Ik geniet van mijn woonboot in de Vecht waar ik een mooie ruimte heb gecreëerd voor mijzelf en mijn cliënten en voor de zomergasten die graag in de Riverside Studio verblijven.
Voor wie van een goed verhaal houdt
Mijn journalistieke ambities hadden me naar Londen gebracht, waar ik het nieuws verzorgde voor Europa TV, Super Channel en andere buitenlandse omroepen. Hoe spannend het ook was, langzaam groeide het besef dat het verhaal, de story, altijd belangrijker was dan de mens zelf. En dat voelde niet goed.
Ik trouwde wel met een journalist, een Zweed, en werkte een tijdje als producer terwijl ik ondertussen het psychosociale water testte als vrijwilliger voor de Samaritans. Bovendien had ik bedacht dat het tijd was om moeder te worden. Maar na drie miskramen kwam ik , vol weerstand en met een gevoel van schaamte, als hulpzoekende bij de Miscarriage Association en de Ectopic Pregnancy Trust terecht.
Ik had daarmee de eerste grote ommezwaai van mijn leven gemaakt: ik leerde dat ik mocht ‘falen’ en verdwaald mocht zijn. Ik leerde dat ik niet alles zelf hoefde te doen en dat, hoe eng ook, het flinker was om de steun te zoeken die ieder mens soms nodig heeft.
De oer-Hollandse boodschap van ‘niet lullen maar doorfietsen‘ werd ‘wees eens lief voor jezelf.’
Counsellor
Ik was klaar voor de volgende stap en mocht mijzelf na drie jaar BACP Counsellor noemen. Nu kon ik aan de slag als psychosociaal hulpverlener. Maar al snel stond er weer een nieuwe uitdaging voor de deur. In 1993 kwam onze zoon en een paar jaar later verhuisden we naar Stockholm.
De eerste jaren waren gewijd aan het leren van Zweeds, het opbouwen van mijn eigen praktijk en het schrijven van Small Sparks of Life. Ondertussen genoot ik van lange wandelingen in de Zweedse bossen waar ik de liedjes hoorde die uitmondden in de Aviva liederencyclus over omgaan met tegenslag en het helen van de schaduw in jezelf. Ik leerde steeds beter luisteren naar mijn innerlijke stem.
Existentiële vragen
Vragen rond zingeving, religie en spiritualiteit boeiden me als klein meisje al, maar waren overgoten met de religieuze saus van mijn gereformeerde vorming. Nu voelde ik steeds meer de behoefte om dieper in mijzelf op zoek te gaan naar de spiritualiteit die ik altijd ‘daarbuiten’ gezocht had.
Ik verdiepte me in de transpersoonlijke psychologie en begon in 2000 aan de opleiding tot psychosynthese therapeut aan de Zweedse Psykosyntes Akademin (PsA) in Stockholm. De liederencyclus Aviva kwam daar helemaal tot leven en in 2004 werd ik beloond met het Margot Russel stipendium. De uitvoering van deze liederencyclus tijdens de 2008 Europese Psychosynthese zomerschool in Sweden was een groot succes. In 2009 eindigde dit lange omscholingstraject met het behalen van mijn masters in Psychosynthese therapie aan de Universiteit van Londen
De tweede grote ommezwaai was het inzicht, na vele uren therapie en geduldige mentoren, dat mijn innerlijke kompas het veel beter weet dan ikzelf. En dat het wegpellen van alle laagjes van sociale, familiale en religieuze conditionering langzaam maar zeker mijn ware zelf tevoorschijn liet komen, dat zich vol vertrouwen op het leven liet sturen door haar geest en haar hart, en haar brein gebruikte om daar achteraf de juiste invulling aan te geven.
Inmiddels had ik mijn praktijk uitgebreid tot een waar internationaal therapiecentrum – Turning Point Counselling Center – dat snel uitgroeide tot een expertisecentrum voor expat en rex-pat problematiek. Dat dit niet mijn oorspronkelijke plan was, maar dat het wel zo mocht ontstaan, was bewijs dat ik volgzamer in het leven stond dan voorheen. En weerbaarder, want er stond me nog weer een grote omwenteling te wachten.
Ons interculturele huwelijk, met onze prachtige multiculturele zoon, had lang stand gehouden, door tegenslag, tegenwind en intense jaren van geluk en tevredenheid. Maar op dat klassieke moment in vele huwelijken waar onze zoon het huis uit ging en de hond overleed, en we elkaar nog weinig te vertellen hadden, moesten we na heel veel proberen uiteindelijk accepteren dat onze wegen zich zouden scheiden.
Alles lag braak en het was het wederom tijd voor een creatieve wederopbouw. Ik keerde terug naar mijn geboortegrond in de Hollandse polder. Ik kocht een oude woonboot op een geweldige locatie en knapte hem op.
Ik bedacht het ontwerp voor een slimme studio waar anderen kunnen meegenieten van deze unieke plek, en maakte een mooie ruimte om cliënten te ontvangen voor individuele therapie.
Ik heb veel geleerd onderweg. Veel verdriet gehad en veel blijdschap mogen ervaren. Ik leerde dat vreugde en verdriet er allebei bij horen. en behoren. Waarom de een meer moet lijden dan een ander is me een raadsel, maar ik weet dat ieder mens de kracht heeft om een keuze te maken: vecht je tegen het noodlot en verlies je jezelf in flinkdoenerij of slachtofferschap, of dein je mee op de golven van je leven en haal je uit iedere ervaring de waardevolle lessen voor de toekomst?
Alleen dan kan je weerbaarder en vol zelfliefde en zelfcompassie je plek innemen in de wereld en zo anderen dienen door ‘de Lysanne’, de Petra, de Jan, de Karel of de Annemieke’ te zijn die de wereld zo hard nodig heeft.
Ik zie je gauw!
xxls